Koncertem 3 listopada Opera i Filharmonia Podlaska chce uczcić pamięć zmarłych w ostatnich latach pracowników OiFP. W tym szczególnym czasie, sprzyjającym refleksji nad przemijaniem, proponujemy Państwu wyjątkowy program: VIII Symfonię h-moll D. 759 Niedokończoną Franza Schuberta i Requiem d-moll KV 626 Wolfganga Amadeusza Mozarta.
Niedokończona swoją nazwę zawdzięcza dwuczęściowej budowie – sądzono, że kompozytor nie dokończył swojego dzieła, ponieważ zmarł w czasie jego komponowania. Dziś uważa się, że nie jest to prawda. Tajemnica ta nie została jednoznacznie rozwiązana, ale poszukując odpowiedzi i klucza interpretacyjnego, można posłużyć się pewną anegdotą. Brahms, rozpoczynając kiedyś próbę koncertu, zwrócił się do orkiestry słowami: „Teraz, moi panowie, zagramy Skończoną Schuberta”. Widząc konsternację orkiestry, dodał: „Jeżeli wszystkie dzieła byłyby tak skończone jak to, żylibyśmy w prawdziwym raju muzycznym”. (T. Chylińska, S. Haraschin, B. Schäffer, Przewodnik koncertowy, 1973).
Powstanie Requiem d-moll KV 626 Mozarta również owiane jest legendą, która głosi, że kompozytor otrzymał list od tajemniczego posłańca z prośbą o skomponowanie mszy żałobnej. Mozart nigdy nie dowiedział się, kim był zamawiający. Pisał swoje dzieło mocno już doświadczony postępującą chorobą, przeczuwając, że kompozycja ta zwiastuje jego rychłą śmierć. Nie ukończył Requiem. Zadania tego podjął się, na prośbę żony kompozytora, jego zaufany uczeń Süssmayr nadając dziełu zamknięty kształt.

MIROSŁAW JACEK BŁASZCZYK
Ukończył z odznaczeniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury K. Stryi. W 1993 r. dzięki stypendium American Society for Polish Music pogłębiał umiejętności dyrygenckie w Los Angeles. W okresie 1984-1986 dyrygował zespołem złożonym z muzyków katowickiej Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji podczas festiwali: Warszawska Jesień i Śląskie Dni Muzyki Współczesnej. W 1986 r. został dyrektorem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zabrzu, a w 1990 r. dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Filharmonii w Białymstoku, z którą odbył tournée po USA (1995 r. m.in. nowojorska Carnegie Hall). Przez dwa sezony był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Poznańskiej (1996 r.). W latach 1998-2013 dyrektor artystyczny, od roku 2013 dyrektor Filharmonii Śląskiej im. H.M. Góreckiego w Katowicach. Od 1999 r. wielokrotnie dyrektor artystyczny i juror Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach. Od 2017 r. szef artystyczny Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus. W latach 1999-2002 był głównym dyrygentem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Porto (Portugalia), a w 2003 r. jurorem i dyrygentem na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Maroku. Dwa lata później powołany został na stanowisko dyrektora artystycznego II Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Toruniu, w III i IV toruńskim konkursie (2013 r., 2016 r.) był także jurorem. W 2011 r. objął stanowisko przewodniczącego jury VIII Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Był przewodniczącym jury VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów w Białymstoku (2016 r.). Koncertuje na wszystkich estradach w kraju (z Filharmonią Narodową na czele) i za granicą (m.in. Albania, Austria, Białoruś, Chiny, Czechy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Litwa, Łotwa, Maroko, Meksyk, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Tunezja, Ukraina i USA). Z zespołami Filharmonii Śląskiej nagrał kilkadziesiąt płyt. Górecki. Mikołaj/Henryk Mikołaj (DUX 0924) nominowana była do nagrody „Fryderyk” 2013. Ma na swoim koncie wiele prawykonań. Filharmonicy Śląscy pod jego batutą byli pierwszymi w Polsce wykonawcami IV Symfonii Tansman. Epizody H.M. Góreckiego, zamykając cykl światowych prawykonań tego utworu (2014/2015 Londyn – Los Angeles – Amsterdam – Łódź/Katowice). Jako drugie na świecie w 2016 r. wykonanie to wydano na CD. W 2017 r. ukazała się płyta z II Symfonią Kopernikowską H.M. Góreckiego pod jego batutą. Płyta Paweł Łukaszewski: III I VI Symfonia, nagrana z udziałem Anny Mikołajczyk-Niewiedział oraz Orkiestry i Chóru Opery i Filharmonii Podlaskiej pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka, otrzymała nagrodę „Fryderyk” 2022 w kategorii Album Roku Muzyka Symfoniczna. Za promowanie muzyki polskiej, ze szczególnym uwzględnieniem współczesnej, oraz za osiągnięcia filharmoników śląskich pod jego batutą, Mirosław Jacek Błaszczyk otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Katowice w dziedzinie kultury. Podobną uhonorowany został także przez prezydenta Rybnika. Jest kierownikiem Katedry Dyrygentury Symfoniczno-Operowej w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. 7 sierpnia 2012 r. prezydent RP B. Komorowski nadał artyście tytuł profesora sztuk muzycznych. Od 2017 r. pełni funkcję kierownika artystycznego i pierwszego dyrygenta Opery i Filharmonii Podlaskiej. Mirosław Jacek Błaszczyk został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2022 r. otrzymał nagrodę „Śląski Szmaragd” przyznawaną przez Diecezję Katowicką Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego RP za szczególne osiągnięcia w dziedzinie ekumenizmu, tolerancji, pojednania między narodami, zaangażowanie w służbie bliźniego oraz wkład we współczesne procesy integracyjne Europy.

WIOLETTA CHODOWICZ
Jest absolwentką wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. A. Młynarskiej. Zadebiutowała w roku 2002 na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu jako Hrabina w Weselu Figara W.A. Mozarta, a kolejne jej kreacje na tej scenie to Donna Elvira w Don Giovannim W.A. Mozarta oraz Bogna w Legendzie Bałtyku F. Nowowiejskiego. W latach 2003-2008, jako solistka Opery Wrocławskiej, śpiewała na tej scenie główne partie operowe, m.in. Paminę w Czarodziejskim flecie oraz Fiordiligi w Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Mimi w Cyganerii G. Pucciniego, tytułową Halkę w operze S. Moniuszki, Agathę w Wolnym strzelcu C.M. von Webera, tytułową Hagith w operze K. Szymanowskiego, Helmwige w Walkirii R. Wagnera. Od 2004 r. Związana jest również z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie dała się poznać jako Halka w Halce S. Moniuszki, Donna Anna w Don Giovannim oraz Hrabina w Weselu Figara W.A. Mozarta, Marie w Wozzecku A. Berga, tytułowa Katia Kabanova w operze L. Janačka, Marta w Pasażerce M. Weinberga oraz Balladyna w Goplanie W. Żeleńskiego. Na scenie Opery Podlaskiej zadebiutowała partią tytułową w operze Turandot. W 2021 r. dołączyła do zespołu solistów Opery i Filharmonii Podlaskiej ̶ Europejskiego Centrum Sztuki, gdzie wystąpiła jako Ligia w Quo vadis Nowowiejskiego i Mimi w Cyganerii Pucciniego. Występowała na scenach teatrów europejskich, w tym m.in.: Národní divadlo Praha (Tatiana w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego i tytułowa Rusałka A. Dvořáka), Národní divadlo moravskoslezské Ostrava (Katia Kabanova L. Janáčka), Welsh National Opera Cardiff (Marie w Wozzecku A. Berga), Glyndebourne Opera (Rusałka), gościła także na scenie Israeli Opera w Tel Awiwie (Cio-Cio-San w Madame Butterfly G. Pucciniego). W latach 2015-2018 była solistką Opery Krakowskiej, gdzie występowała jako tytułowa Butterfly, Hrabina w Weselu Figara, Micaela w Carmen i Elżbieta w Tannhäuserze. Wioletta Chodowicz jest też stałym gościem wielu prestiżowych festiwali muzycznych, takich jak: Young Euro Classic w Berlinie, Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie, Musica Polonica Nova we Wrocławiu czy Cervantino Festival w Guanajuato (Meksyk). Koncertuje z Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, orkiestrami Filharmonii Poznańskiej i Filharmonii Krakowskiej. Śpiewała główne partie sopranowe w koncertowych wykonaniach Marii R. Statkowskiego, Giovanny d’Arco G. Verdiego, Zamku na Czorsztynie K. Kurpińskiego, Requiem G. Fauré, IX Symfonii i Missa solemnis L. Van Beethovena, Te Deum A. Brucknera, Requiem G. Verdiego, III Symfonii Pieśń o nocy K. Szymanowskiego, III Symfonii Pieśni żałosnych M. Góreckiego, Das klagende Lied oraz II i VIII Symfonii G. Mahlera, Vier letzte Lieder R. Straussa, a także w dziełach K. Pendereckiego: Polskie Requiem, Te Deum, Strofy oraz Pieśni zadumy i nostalgii. Współpracowała z wybitnymi dyrygentami, takimi jak: J. Kaspszyk, M. Minkowski, V. Gergiev, S. Skrowaczewski, T. Hanus, J. Hrůša, J. Fiore, G. Chmura, Ł. Borowicz, F. Haider, L. Koenigs, A. Wit, M. Pijarowski, K. Penderecki, O. Rudner. Artystka ma w dorobku nagrania płytowe: Giovanna d’Arco G. Verdiego (CD, Polskie Nagrania/Filharmonia Poznańska, 2012), Maria R. Statkowskiego (CD, Warner Music Poland, 2010), Quo vadis F. Nowowiejskiego (CD, CPO, 2017), Hagith K. Szymanowskiego (DVD, DUX, 2008), Manru I.J. Paderewskiego (DVD, DUX, 2010) i Hagith K. Szymanowskiego (CD, Polskie Radio 2018). Jest laureatką Wrocławskiej Nagrody Muzycznej w kategorii „Osobowość twórcza” (2006) oraz Paszportu Polityki za kreację w operze Katia Kabanova (2010).

MONIKA LEDZION-PORCZYŃSKA
Edukację muzyczną rozpoczęła od nauki gry na skrzypcach. Ukończyła studia wokalne w warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. H. Słonickiej (2000). Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez R. Ruskova i S. Toczyską. Jeszcze jako studentka zadebiutowała w partii Opinii Publicznej w Orfeuszu w piekle Offenbacha w Teatrze Muzycznym Roma. Po ukończeniu studiów została solistką Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie wykonuje następujące partie Mozartowskie: Geniusza III i III Damy w Czarodziejskim flecie, Dorabelli w Cosí fan tutte i Carmi w Betulia liberata, Sesto w Łaskawość Tytusa. Występowała tam także w partii Giulietty Kelbar w Un giorno di regno Verdiego, Olgi w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego czy Karolki w Jenůfie Janačka. Jej repertuar obejmuje partię Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, którą zaśpiewała na zaproszenie Opery Krakowskiej w plenerowym przedstawieniu na Zamku Królewskim w Niepołomicach, a rok później na scenie Opery Nova w Bydgoszczy. Współpracowała z Teatrem Wielkim ̶ Operą Narodową w Warszawie – wystąpiła tam m.in. jako Polina w Damie pikowej Czajkowskiego, Bersi w Andrea Chénier Giordana, Maddalena w Rigoletcie Verdiego, Siebel w Fauście Gounoda, II Dama w Czarodziejskim flecie Mozarta oraz w partii solowej w Zapiskach tego, który zniknął Janáčka oraz jako Dama II w spektaklu dla młodych widzów W krainie czarodziejskiego fletu na podstawie opery Mozarta. W Teatrze Wielkim w Poznaniu wystąpiła jako Dorabella w spektaklu Cosí fan tutte Mozarta w reżyserii G. Jarzyny. Zaśpiewała partię Azy podczas premiery opery Manru Paderewskiego w Opera Nova w Bydgoszczy. Spektakl ten zainaugurował obchody 50-lecia bydgoskiej opery i został wydany na DVD. W ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień wzięła udział w światowym prawykonaniu scenicznym opery Iwona, księżniczka Burgunda Z. Krauzego. Od kilku lat z powodzeniem kreuje rolę Carmen w Operze Krakowskiej, Operze Bydgoskiej, Operze Bałtyckiej, Teatrze Wielkim w Łodzi, Teatrze Wielkim w Poznaniu i Operze Podlaskiej, a w sezonie 2017/2018 także w Teatrze Wielkim ̶ Operze Narodowej. Od 2017 r. jest również solistką Polskiej Opery Królewskiej. Występuje również w repertuarze oratoryjno-kantatowym i pieśniarskim. Współpracuje z Filharmonią Narodową, Poznańską, Bałtycką, Krakowską, Pomorską, Podkarpacką przy wykonaniach Stabat Mater Pergolesiego, Stabat Mater Rossiniego, Mszy Koronacyjnej i Requiem Mozarta oraz IX Symfonii Beethovena. Śpiewała pieśni Brahmsa, R. Straussa, Schuberta, Schumanna, Mahlera, Czajkowskiego, Rachmaninowa, Moniuszki i Chopina. Brała udział w wykonaniu Polskiego Requiem Pendereckiego na koncercie finałowym I Festiwalu Muzyki Polskiej zarejestrowanym przez Polskie Radio. Współpracowała z wybitnymi dyrygentami, m.in. z: K. Kordem, T. Kozłowskim, A. Straszyńskim, T. Strugałą, G. Nowakiem, Ł. Borowiczem, M. Nałęcz-Niesiołowskim, B. Akiki, J. Maksymiukiem, G. Chmurą oraz reżyserami: R. Perytem, L. Adamikiem, M. Trelińskim, G. Jarzyną, A. Freyerem, R. Wilsonem, M. Weissem.

RAFAŁ BARTMIŃSKI
Polski tenor, absolwent wydziału wokalno-aktorskiego Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. E. Sąsiadka. Laureat III miejsca na XI Konkursie Wokalnym im. A. Sarii w Nowym Sączu. W 2007 r. zdobył drugie miejsce i 11 nagród pozaregulaminowych podczas VI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. S. Moniuszki w Warszawie. Już w trakcie studiów rozpoczął intensywną działalność koncertową (Msza h-moll, Magnificat J.S. Bacha, Requiem W.A. Mozarta). Na scenie operowej zadebiutował partią Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego w reżyserii M. Prusa (2002 r. Teatr Wielki ̶ Opera Narodowa w Warszawie).
Od tego roku stale współpracuje z Teatrem Wielkim ̶ Operą Narodową wykonując główne partie tenorowe: Tamino (W.A. Mozart W krainie Czarodziejskiego Fletu), Jontek (S. Moniuszko Halka ̶ dyr. M. Minkowski), Stefan (S. Moniuszko Straszny Dwór), Ismael (G. Verdi Nabucco), Boris (L. Janaček Katia Kabanova), Pinkerton (G. Puccini Madama Butterfly), Madwoman (B. Britten Curlev River) czy Tamburmajor (A. Berg Wozzeck). Tą ostatnią rolą Tamburmajora w Wozzecku, Rafał Bartmiński debiutował w Teatrze Bolshoi pod batutą T. Currentzis’a w reżyserii D. Tcherniakova.
Rafał Bartmiński wyróżnił się też szczególnie w takich rolach jak: Nemorino (G. Donizetti L’elisire d’amor ̶ Opera Wrocławska), Don Ottavio (W.A. Mozart Don Giovanni ̶ Opera Wrocławska, Opera Krakowska), Alfredo (G. Verdi Traviata ̶ Opera Podlaska, Latvian National Opera w Rydze), Rudolfo (G. Puccini La boheme), Don José (G. Bizet Carmen ̶ Opera Podlaska) oraz Wacław (R. Statkowski Maria ̶ Wexford Opera Festival) czy Pasterz (K. Szymanowski Król Roger ̶ Opera Wrocławska, Oper Wiesbaden, Teatro Real w Madrycie, Opera Bastille w Paryżu, Opernhaus w Wuppertal). Artysta prowadzi również bardzo bogatą działalność koncertową. Jako czołowy wykonawca partii tenorowych w oratoriach K. Pendereckiego ̶ Te deum, Kosmogonia i Credo (Nagrania CD Filharmonia Narodowa dyr. A. Wit), VII Gates of Jerusalem, Polish Requiem (Lipsk z MDR ̶ Sinfonieorchester, z Israel Phillharmonic Orchestra Tel Aviv ̶ Bronfman Auditorium, Haifa ̶ Muncipial Auditorium, Jerusalem ̶ International Convention Centre). Wystąpił również w Credo K. Pendereckiego pod Batutą V. Giergiewa na Jubileuszowej Gali 80-tych urodzin kompozytora.
Wykonywał partie w takich utworach jak: Messa di Requiem G. Verdiego (International Sacred Music w Rydze, Ljubljana Festival) oraz VIII Symfonia G. Mahlera (The Israel Symphony Orchestra Rishon LeZion dyr. N. Sheriff), Harnasie K. Szymanowskiego (Théâtre du Châtelet w Paryżu), Missa Solemnis L. van Beethovena (NOSPR dyr. J. Semkow), IX Symfonia L. van Beethovena (Filharmonia Narodowa dyr. S. Skrowaczewski), Mesjasz F. Haendla u boku E. Kirkby i M. Chance’a. Rafał Bartmiński wykonał III symfonię ̶ Pieśń o Nocy K. Szymanowskiego z Filharmonią Narodową pod dyrekcją A. Wita (nagranie DVD), z Sinfonieorchester des Bayreischen Rudfunks w Munich i Köln pod batutą M. Jansonsa (nagranie CD), a także z Orquesta Sinfónica de RTVE w Madrycie pod dyrekcją H. Lintu.
Artysta stale współpracuje z większością najlepszych orkiestr i filharmonii m.in.: Filharmonią Narodową, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (NOSPR), Sifonią Varsovią, Polską Orkiestrą Radiową. Współpracował ze znakomitymi dyrygentami takimi jak: G. Chmura, T. Currentzis, M. Gomez-Martinez, T. Hanus, M. Jansons, J. Kasprzyk, H. Lintu, M. Minkowski, T. Wojciechowski, K. Penderecki, A. Straszyński, A. Wit, T. Wojciechowski oraz A. Zedda, a także z reżyserami takimi jak: D. Alden, D. Tcherniakov, M. Treliński, J. Messer, M. Znaniecki, K. Warlikowski, T. Konina, A. Domalik, K. Zanussi, K. Janda. Dokonał wielu nagrań płytowych: 8 symfonia Kwiaty Polskie M. Weinberga, Credo, Kosmogonia K. Pendereckiego (orkiestra i chór Filharmonii Narodowej, dyr. A. Wit), Msze S. Moniuszki (chór Filharmonii Narodowej, dyr. H. Wojnarowski, nagroda „Fryderyk” 2009), Psaumes A. Tansmana, Vocal-Instrumental Works W. Lutosławskiego (orkiestra i chór Filharmonii Łódzkiej, dyr. D. Raiskin), Falstaff G. Verdiego, Monbar czyli flibustierowie I.F. Dobrzyńskiego (Polska Orkiestra Radiowa, Chór Polskiego Radia, dyr. Ł. Borowicz), Missa Solemnis ex B M. Koperskiego (Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Chór Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, dyr. M. Nałęcz-Niesiołowski), Oratorio la morte di San Filippo Neri P. Anfossiego (orkiestra Sinfonia Viva, Poznański Chór Kameralny, nagroda międzynarodowa „Złoty Orfeusz” 2015).
Rafał Bartmiński występuje również jako aktor dramatyczny w Teatrze Telewizji ̶ Sesja Castingowa w reżyserii K. Zanussiego oraz spektaklu A. Domalika Maria Callas ̶ master class u boku K. Jandy. Rafał Bartmiński został uhonorowany „Małym Berłem” Fundacji Kultury Polskiej przez M. Fołtyn jako propagator muzyki S. Moniuszki.

PAWEŁ CZEKAŁA
Bas. Absolwent Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina w Warszawie w klasie prof. K. Pustelaka. Urodzony w Olecku na Mazurach. Śpiew studiował na Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie S. Heimbergera oraz na Akademii Muzycznej w Warszawie u prof. E. Kossowskiego. Dyplom ukończenia studiów wokalnych uzyskał z wyróżnieniem na Uniwersytecie Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. K. Pustelaka. Dalszą edukację kontynuował na stażu pod kierunkiem prof. A. Stefanowicza. Ukończył kursy wokalne pod kierunkiem prof. R. Karczykowskiego, J. Van Elsackera, K. Wessela, R. Piernaya, I. Kłosińskiej, M. Nosowskiej, O. Pasiecznik. Występował na scenach Teatru Wielkiego, Teatru Collegium Nobilium, Filharmonii Świętokrzyskiej, Warszawskiej Opery Kameralnej, Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego w Gdańsku, Polskiego Radia, Opery Wrocławskiej, Festiwalu Muzyki Polskiej, Polskiej Opery Królewskiej, Opery i Filharmonii Podlaskiej, Filharmonii Pomorskiej. W swoim repertuarze posiada zarówno partie operowe, jak i liczne dzieła oratoryjne takie jak: Requiem, Msza Koronacyjna, Msza c-moll Wielka W.A. Mozarta, Stabat Mater F.J. Haydna, Stabat Mater G. Rossiniego, Siedem Ostatnich Słów Chrystusa na Krzyżu J. Haydna, Kantaty J.S. Bacha, Requiem G. Verdiego, Pasja według św. Jana J.S. Bacha (partia Piłata), Msza Łacińska Des-dur S. Moniuszki, Msza Koronacyjna C-dur J. Elsnera, Te Deuum K. Kurpińskiego, Mesjasz G.F. Haendla, Oniegin P. Czajkowskiego (partia Gremina), Don Giovanni W.A. Mozarta (partia Komandora), Koronacja Poppei C. Monteverdiego (partia Seneki), Rodelinda G.F. Haendla (partia Garibalda), Sen nocy letniej B. Brittena (partia Pigwy), Krakowiacy i Górale J. Stefaniego (partia Bartłomieja), Burza H. Purcella (partia Prospera), Capuletti e Montecchi V. Belliniego (partia Capellio), Halka wersja Wileńska S. Moniuszki (partia Cześnika), Straszny Dwór S. Moniuszki (partia Skołuby), Orfeusz C. Monteverdiego (partia Plutona). Współpracował z dyrygentami takimi jak: M. Kulczyńska, R. Janiak, D. Zimnicki, J. Przybylski, J. Rogala, J. Łukaszewski, P. Wajrak, W. Kłosiewicz, M. Nałęcz-Niesiołowski, Ł. Borowicz, M.J. Błaszczyk, P. Fournillier.

VIOLETTA BIELECKA
Dyrygent i kierownik artystyczny Chóru Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku. Od 1 grudnia 2020 r. pełniła obowiązki dyrektora Opery i Filharmonii Podlaskiej. 3 listopada 2021 r. została dyrektorem OiFP. Jest profesorem UMFC w Białymstoku. Pełni funkcję kierownika Katedry Chóralistyki i Edukacji Artystycznej UMFC na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym, Edukacji Muzycznej i Wokalistyki, jest także członkiem Rady Uczelni, Rady Naukowej oraz Rady Dyscypliny Artystycznej UMFC. Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej pod jej kierownictwem odnosi liczne sukcesy biorąc udział w prestiżowych festiwalach, koncertach, transmisjach radiowych i telewizyjnych. Płyty z udziałem Chóru OiFP zdobyły nagrodę „Fryderyk” w 2009, 2016 i 2017 r. oraz nagrodę International Classical Music Award 2018 w kategorii chóralnej (za Quo vadis F. Nowowiejskiego). Violetta Bielecka była wielokrotnie honorowana za dokonania artystyczne i zasługi dla kultury, otrzymała m.in. Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2021), Teatralną Nagrodę Muzyczną im. J. Kiepury (2019), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008), a także Nagrodę im. Jerzego Kurczewskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chóralistyki i propagowanie muzyki polskiej (2013).