muzyka i teksty piosenek: Gary Guthman
libretto: Doman Nowakowski/Gary Guthman
tłumaczenie piosenek: Doman Nowakowski
reżyseria i reżyseria świateł: Natalia Kozłowska
scenografia i kostiumy: Paulina Czernek
choreografia: Bartosz Figurski

BABCIA SARA – Agnieszka Kurowska
HANNA – Kaja Mianowana
ABEY – Piotr Bajtlik
ALICJA – Sasha Strunin
DYREKTOR – Dariusz Kordek
MOJSZE – Piotr Cyrwus
MŁODA SARA – Małgorzata Kozłowska
KAZIK – Przemysław Niedzielski
MAREK – Sławomir Mandes

PRZECHODNIE / POWSTAŃCY – Aleksandra Jachymek, Patryk Gnaś, Mikołaj Wnęt, Wojciech Wójcik

ZESPÓŁ MUZYCZNY POD DYREKCJĄ Garego Guthmana:
Szymon Orliński – FORTEPIAN
Grzegorz Sykulski – KEYBOARD
Mateusz Kaszuba – KEYBOARD
Mateusz Dobosz – GITARA BASOWA, KONTRABAS
Marcin Jahr – PERKUSJA

Streszczenie:
Prolog:
Sara, która przeżyła Holocaust, otrzymuje z Warszawy list z informacją, że jest ostatnią żyjącą krewną właściciela kamienicy, w której dorastała. Musi nie tylko zdecydować, co zrobić z nieoczekiwanym spadkiem, ale także poradzić sobie ze wspomnieniami wojennych lat. Przez lata chroniła swoją rodzinę, zachowując wszystkie te tajemnice dla siebie. Wykonanie zadania powierza wnukowi Abey’emu, który udaje się do Warszawy z zamiarem szybkiego sprzedania budynku i natychmiastowego powrotu do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Abey nie wie, że 24 godziny spędzone w Warszawie wystarczą, by na zawsze zmienić jego poglądy i życie…

Akt 1 i Akt 2:
Po przylocie do Warszawy, Abey’ego wita Alicja, córka dyrektora teatru, który obawia się, że nowy właściciel natychmiast usunie stamtąd teatr mający w misję publiczną wpisane chronienie tożsamości historycznej. Alicja zabiera Abey’ego na zwiedzanie Warszawy. Spacer ten jest zakłócony zdziwieniem Amerykanina, który ma w głowie utrwalony zupełnie inny obraz miasta.
Następuje kolacja z dyrektorem teatru, która została zaplanowana jako przyjemny wieczór a zamienia się w kłótnię dwóch mężczyzn o zupełnie innych poglądach na historię II Wojny Światowej.
Abey udaje się na wypoczynek w pokoju gościnnym teatru. Ma wizję, w której pojawia się duch dawnego właściciela budynku zabierający go we „śnie–jawie” do okupowanej Warszawy w 1942-3 roku, aby pokazać mu zdarzenia, które mają związek z jego rodziną.
Duch opowiada mu o młodej dziewczynie, która zakochuje się w bojowniku ruchu oporu, a także o tysiącletnim współistnieniu dwóch narodów: żydowskiego i polskiego, o którym Abey (i ogromna większość amerykańskich Żydów) nigdy wcześniej nie słyszał.
Zdezorientowanego Abey’ego, budzi pukanie do drzwi Alicji, która oznajmia mu, że jego babka i matka przyleciały do Warszawy. Młody Amerykanin, zszokowany i zaskoczony, pomaga swojej babci odnaleźć ukryte przez nią pamiątki z dzieciństwa oraz słucha opowieści o miłości jej życia, ojcu jej córki a swoim dziadku.

Według babci Sary, prawda leży zawsze pośrodku pomiędzy między dwiema wersjami, droga do niej to zrozumienie i tolerancja a jej wnuk i Alicja – są generacją przyszłości i nadzieją na porozumienie.

„Dobre, mocne dialogi, wartka akcja, fenomenalny sposób opowiadania o losach Polaków. Wspaniała muzyka Garego Guthmana, świetne teksty Domana Nowakowskiego w reżyserii Natalii Kozłowskiej. Obsada spektaklu to strzał w dziesiątkę!”
Anna Krajkowska (Gazeta Polska Codziennie)

„Gary Guthman dał nam w darze to, czego inni do tej pory chyba jeszcze nam nie dali – powtórzę: pełnowymiarowy, musicalowy spektakl, który spełnia wszystkie wymogi tego gatunku. Chciałbym jeszcze podkreślić, że dzieło to jest owocem wybitnego artysty, doświadczonego na bodaj wszystkich polach jego muzycznych zainteresowań, wspartych autorytetami największych mistrzów, takich jak Henry Mancini i Don Costa czy Aretha Franklin i Tony Bennett. Jego aranżacje wykonywały najlepsze orkiestry symfoniczne i jazzowe Kanady i USA. Jestem pewien, że to tylko dobry początek żywota tego musicalu, że wszystko, co najlepsze – dopiero przed nim. Czy zawędruje na Broadway? Tematyka, mimo, że tak bardzo nasza, to jednak i światowa, o czym świadczą różne nasze ostatnie polityczne doświadczenia w tym zakresie. A muzycznie – musical spełnia, jak mniemam, najsurowsze wymagania.”
– Adam Rozlach (Polskie Radio 2, TVP Kultura)

„Gary Guthman stworzył doskonały utwór. Nic dziwnego. To świetny muzyk i kompozytor, a Amerykanie jak nikt czują poetykę musicalu, który jest przecież ich narodowym dobrem. Marzy mi się, aby to ważne dzieło trafiło do jaskini lwa, a więc na nowojorski Broadway i jestem przekonany, że tam mogłoby zrobić wiele dobrego dla polsko-żydowskich stosunków. Mam nadzieję, że musical List z Warszawy zagości na stałe na scenach.”
– Tadeusz Deszkiewicz (Polskie Radio RDC)

„Cała ekipa realizatorów «Listu z Warszawy» bardzo emocjonalnie zaangażowała się w tworzenie tego musicalu. Jest w tym gronie kilka osób z pokolenia Garego Guthmana. Wśród aktorów są tacy, którzy uczyli się historii z peerelowskich podręczników z białymi plamami, i tacy dla których II wojna światowa to zamierzchła historia. Warto pójść na ten musical. Momentami wzruszenie ściska za gardło.”
– Alina Ert-Eberdt (Segragator Teatralny)