FABUŁA

„Kwartet” opowiada o artystach i ich pracy, o kondycji człowieka w chaosie dzisiejszego świata, zderza poważne rozważania na temat sztuki z prozaicznymi problemami życia codziennego. Utwór nie ma fabuły w tradycyjnym rozumienia tego słowa – fabułą jest to, co danego wieczoru zdarzy się między wykonawcami w akcie improwizacji. To luźny zbiór scen: muzycznych, dialogowych, parateatralnych i wizualnych. Tylko gest, mimika i działania aktorów prowadzonych przez reżysera mogą utrzymać uwagę widza w napięciu. Wątki i dygresje urastają tu do rangi samodzielnych tematów, a wypowiedzi dyskutantów nakładają się na siebie wzajemnie, tworząc polifoniczny gwar.

INSCENIZACJA

Minimalna scenografia powoduje maksymalne skupienie widza na grze aktorów. Dlatego czterech aktorów występuje niemal na pustej scenie, z czterema krzesłami i czterema pulpitami do nut. Mimika, drobne gesty oraz stany emocjonalne całej czwórki podczas symultanicznych działań na scenie, tworzą specyficzne akordy tego teatralno-muzycznego spektaklu. Zaskakujące dla widza są rozwiązania muzyczne, wykorzystujące nie tylko śpiew aktorów, ale wszystkie dźwięki jakie może wygenerować z siebie ludzkie ciało, takie jak oddech, jęk, mlaskanie czy tupanie.

Z okazji premiery nad Schaefferem pochylił się również Piotr Nowak. Przygotował esej, który powstał specjalnie na zlecenie Opery i Filharmonii Podlaskiej. Zapraszamy do lektury.