Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej pod dyrekcją Zbigniewa Gracy zagra tańce narodowe z różnych stron świata, które geniusz kompozytorów przeniósł na sceny filharmonii i teatrów. Wśród nich nie zabraknie „tanga nuevo” w wykonaniu wybitnego polskiego bandoneonisty, Klaudiusza Barana.

España, walc według Chabriera, podobnie jak cała twórczość Waldteufla charakteryzuje się lekkością, wręcz figlarnością i bezpretensjonalnym humorem. Kompozytor wyspecjalizował się w pisaniu utworów do tańca, co sprawiło, że przez współczesnych nazywany był „francuskim Straussem”.

Oryginalny styl stworzony przez Astora Piazzollę, znany pod nazwą „nuevo tango”, stanowił tak daleko posunięte przetworzenie tradycyjnego tanga, że wielu Argentyńczyków nie potrafiło pogodzić się z takim sposobem potraktowania ich narodowego tańca i niekiedy okazywali kompozytorowi swoje niezadowolenie, a nawet agresję. Piazzolla wyprowadził taniec zakazany, „brudny” i kipiący erotyzmem zaułków portowych na muzyczne salony. Usłyszymy Adiós Nonino, kompozycję napisaną tuż po śmierci ojca – Vincenta „Nonino” Piazzolli. Nostalgiczne dzieło stało się dla syna sposobem na poradzenie sobie z dotkliwą stratą. Zabrzmi również m.in. Fuga y Misterio, utwór będący częścią „tango operita” Piazzolli do libretta Horacia Ferrery „María de Buenos Aires” oraz najbardziej znany utwór kompozytora, Libertango.

Peer Gynt to znana wszystkim Norwegom postać z rodzimych baśni i legend. Nicpoń, awanturnik i oszust zostaje skazany na wygnanie z rodzinnej wioski, podróżuje więc po całym świecie i napotyka fantastyczne stwory, a po wielu przygodach wraca do ojczyzny, gdzie przed karą ratuje go miłość wiernej, czekającej na niego Solvejgi. Historię tę opowiedział wierszem Henryk Ibsen i stworzył sztukę pod tytułem „Peer Gynt”. Z okazji premiery zamówił muzykę u Edwarda Griega, który w 1875 roku do 5-aktowego dramatu sporządził liczącą 26 części partyturę na orkiestrę, głosy solowe i chór. Kilka lat później z około 90-minutowego materiału muzycznego Grieg zdecydował się wybrać 8 części i ułożył z nich dwie suity wydane jako op. 46 (1888) i op. 55 (1891).

Źródłem inspiracji przy powstawaniu Tańców słowiańskich A. Dvořáka były Tańce węgierskie Johannesa Brahmsa. Żywe, narodowo nacechowane Tańce zostały dobrze przyjęte przez odbiorców i do dzisiaj zalicza się je do najwybitniejszych dzieł tego kompozytora.

Tańce węgierskie to 21 melodii J. Brahmsa opartych na węgierskich motywach ludowych. Są to jedne z najbardziej lubianych utworów kompozytora, a wśród nich najbardziej znanym jest Taniec węgierski nr 5 fis-moll (g-moll w wersji na orkiestrę).