2PiX – Koncert podwójny na skrzypce i saksofon tenorowy Mateusza Smoczyńskiego powstał z inicjatywy wybitnego saksofonisty Piotra Barona, dyrektora Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus, a inspiracją dla kompozytora stał się serial Davida Lyncha Twin Peaks, który Smoczyński ponownie obejrzał podczas pandemii. „Początek utworu sprawia wrażenie niewinnej opowieści, która stopniowo przeistacza się w horror. Druga część portretuje Laurę Palmer, także i tu początkowa romantyczna emocjonalność ustępuje mrocznej opowieści, kojarzonej z tajemniczym morderstwem. Finałowa fuga oddaje charakter całego serialu z jego wielowątkowością.” (Magdalena Gajl)

Carmina Burana Carla Orffa to utwór wielokrotnie wykorzystywany dziś w kulturze masowej w różnych kontekstach: reklamowych, filmowych. To monumentalne dzieło na wielki aparat wykonawczy (orkiestra z podwójnym zestawem kotłów, ogromną sekcją perkusji i dwoma fortepianami, chór podzielony wewnętrznie na osiem głosów, chór chłopięcy i trójkę solistów) zainspirowane zostało treścią rękopisów średniowiecznych mnichów, które zostały odnalezione w 1803 roku w opactwie Benediktbeuern. Orff stworzył utwór będący kantatą sceniczną łączącą w sobie elementy muzyki, poezji i tańca. Powoływał się w ten sposób na doświadczenia terapeutycznej roli muzyki nawiązujące do systemu wychowania w starożytnej Grecji, gdzie razem ze śpiewem i tańcem tworzyła ona jedność. Środki wyrazu, jakich użył, takie jak: archaizacje, motoryczna rytmika, teksty nasycone wręcz obrazoburczym żartem, nieskrępowaną erotyką i zmysłowością, a czasem bliskie moralitetom sprawiają, że po dzień dzisiejszy Carmina Burana zachwyca i porusza publiczność na całym świecie.

Partner koncertu:

MATEUSZ SMOCZYŃSKI
Skrzypek jazzowy, kompozytor, absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie A. Gębskiego. Od 2017 r. prowadzi klasę skrzypiec jazzowych na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Zwycięzca II Międzynarodowego Jazzowego Konkursu Skrzypcowego im. Z. Seiferta. W rankingu Jazz Top magazynu Jazz Forum wielokrotnie uznawany za jazzowego skrzypka roku. Współpracował z takimi artystami jak: B. Marsalis, B. McFerrin, G. Goldstein, R. Beirach, G. Moore, R. Abou-Khalil, M. Stockhausen, Z. Namysłowski, T. Stańko, U. Dudziak, V. Sendecki, L. Możdżer, J. Maksymiuk, N. Kukulska, A.M. Jopek, M. Borzym, G. Piotrowski i S. Karpiel Bułecka. Nagrał ponad sto płyt. Wielokrotny stypendysta w programie „Młoda Polska”. Jest autorem Koncertu skrzypcowego „Adam’s Apple” (2018); Koncertu na skrzypce, saksofon i orkiestrę „2PiX” (2021); Koncertu na skrzypce, fortepian i orkiestrę „Fallen Angel” (2022), napisanego dla J. Olejniczaka oraz Koncertu na skrzypce, marimbę i orkiestrę „Symphonic Syncopations”. Jako solista wielokrotnie występował m.in z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej pod dyrekcją A. Boreyko, Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii w Szczecinie, czy Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Krakowskiej. Razem z J. Kühnem, B. Suchankiem, J. Stefańskim i B. Jarmołowiczem brał udział w prawykonaniu koncertu jazzowego Z. Seiferta. W roku 2020 została wydana płyta Speaking Sound, nagrana w duecie z J. Kühnem dla prestiżowej niemieckiej wytwórni ACT Music. Album ten został uznany przez magazyn „DownBeat” za jedną z najważniejszych płyt roku. Mateusz Smoczyński tworzy duet z jednym z najwspanialszych wiolonczelistów na świecie – S. Braunem, jest liderem kwintetu, członkiem New Trio oraz współzałożycielem Atom String Quartet, z którym w roku 2011 wygrał konkurs Bielskiej Zadymki Jazzowej. ASQ przez 10 lat działalności otrzymał cztery Fryderyki (po dwa w kategoriach muzyki poważnej i jazzowej). W latach 2012–2016 Mateusz Smoczyński był pierwszym skrzypkiem w amerykańskim Turtle Island Quartet (zdobywcy dwóch nagród Grammy). W roku 2013 kwartet wziął gościnny udział w nagraniu płyty After Blue wokalistki T. Sutton. Album ten został nominowany do nagrody Grammy. Rok później swoją premierę miała autorska płyta zespołu – Confetti Man, która została uznana przez National Federation of Music Clubs za najlepsze amerykańskie kameralne nagranie roku.

PIOTR BARON
Jeszcze jako nastolatek Piotr Baron zadebiutował na jazzowej scenie w roku 1977 r. Rok później zdobył wyróżnienie na festiwalu Jazz Nad Odrą, a w 1980 r. otrzymał drugą nagrodę na tym samym festiwalu. W 1984 r. zdobył Grand Prix na San Sebastian „Jazzaldia” w Hiszpanii. Tytuł magistra sztuki uzyskał w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. W ciągu czterdziestoletniej działalności muzycznej Piotr Baron współpracował z najwybitniejszymi artystami z Polski, Europy i USA, takimi jak: Z. Namysłowski, T. Stańko, H. Majewski, H. Miśkiewicz, J. Śmietana, W. Karolak, Z. Lewandowski, K. Jonkisz, K. Dębski, J. Muniak, T. Szukalski, D. „Oles” Oleszkiewicz, P. Wojtasik, J. Ptaszyn Wróblewski, B. Stief, J. Van’t Hof, R. Charles, A. Farmer, J. Newton, A. Porcino, B. Harper, D. Murray, K. Mahogany, V. Lewis, R. McCurdy, J. Hicks, J. Mayer, E. Henderson, G. Smulyan, M. „Smitty” Smith, C. Jefferson, B. Watson, K. Akagi, L. Koonse, J. LaBarbera, Ch. Shoemake, M. Soskin, K. Hays, B. Hart, H. Swartz, D. Friesen, C. Seay, E. Schuller, J. Betsch, W.L. Smith, R. Burrage, G. Bandy, M. Pinson, S. Hadden, S. McCraven, W. Bartlett, C. Johnson, K. Edwards. W 1998 r. był koncertmistrzem (pierwszy saksofon altowy) orkiestry European Broadcasting Union Big Band w Sztokholmie. Brał udział w szeregu przedsięwzięć z pogranicza jazzu i muzyki poważnej, m.in. w seriach Monady C. Duchnowskiego, poemacie symfonicznym Sceny z Macondo J. Niedzieli-Meiry, suicie Looking for Balance K. Herdzina, kilkukrotnie wykonywał Quattro Staggioni A. Vivaldiego z białostockim zespołem Consort 415. Piotr Baron wziął udział w nagraniu ponad 100 płyt, w tym nagrał jedenaście płyt autorskich: Take One (1995), Tango (1996), Blue Rain (1997), Bogurodzica (2000), Reference (2004), Salve Regina (2007), Sanctus, Sanctus, Sanctus (2008), Kaddish (2011), Jazz na Hrade (2012), Wodecki Jazz (2019) i Moniuszko Jazz (2021). Od ćwierćwiecza w ścisłej czołówce ankiety „Jazz Top” magazynu „Jazz Forum”, zwycięzca tejże w roku 2015 r. w kategorii saksofon barytonowy. Nominowany do nagrody „Fryderyk” jako muzyk roku w 2000 r., 2004 r. i 2009 r., a w kategorii płyta roku nominację otrzymały Bogurodzica i Sanctus, Sanctus, Sanctus. Piotr Baron jest artystą firmowym Cannonball Musical Instruments, Drake Mouthpieces i D’Addario Woodwinds. Odznaczony srebrnym i brązowym medalem „Gloria Artis”, medalem „Zasłużony dla Wrocławia” i „Złotą Odznaką” PSJ. Kompozytor muzyki dla teatrów (m.in. Wrocławski Teatr Lalek, Narodowy Teatr Stary w Krakowie, Słupski Teatr Dramatyczny, Wrocławski Teatr Współczesny, Narodowe Czytanie 2020). Od 1998 r. pracuje jako nauczyciel i wykładowca, aktualnie prowadzi zajęcia na Wydziale Jazzu Państwowej Akademii Nauk Stosowanych w Nysie. Prowadził otwarte wykłady jazzowe w USA na University of California Irvine, California Institute of the Arts w Valencia, w Turcji na Ankara Bilkent University, w Austrii na Kunstuniversität Graz, uczył na letnich warsztatach jazzowych w Pradze, we Lwowie i wielu miastach Polski. Od 1994 r. do 2011 r. prowadził swój autorski program w Polskim Radiu Wrocław, a od 2012 r. do 2020 r. w radioJAZZ.fm. Recenzent i publicysta (m.in. „Jazz Forum”, „Wszystko Co Najważniejsze”), autor kilkunastu publikacji naukowych. Od grudnia 2015 r. do sierpnia 2018 r. pracował w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego jako doradca podsekretarza stanu i zastępca dyrektora departamentu. Od września 2018 r. powołany na dyrektora Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus.

ANNA WOLFINGER
Sopran. Solistka Opery i Filharmonii Podlaskiej. Ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne im. F. Chopina w Krakowie, w klasie skrzypiec, a następnie uzyskała dyplom na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie, w klasie prof. I. Jasińskiej-Buszewicz. Kształciła się również w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu, w klasie prof. I. Kremling-Domanski. Swoje umiejętności doskonaliła na mistrzowskich kursach wokalnych, prowadzonych m.in. przez: M. Rzepkę, D. Grabowskiego, A. Sims, I. Kłosińską, R. Karczykowskiego, T. Żylis-Garę, E. Wilke, H. Łazarską, A. Burskiego. Jest laureatką wielu prestiżowych nagród: Grand Prix w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. J. Kiepury w Krynicy-Zdroju, II nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym w Mławie, II nagrody w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. I. Godina we Vrablach, oraz III nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Sztuki Wokalnej „Złote Głosy” w Warszawie. W 2012 r. zadebiutowała partią Hanny w Strasznym dworze S. Moniuszki na scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej. W tym samym roku została solistką tej opery, w której od tej pory wystąpiła m.in. w następujących spektaklach: G. Puccini La Boheme (Musetta), F. Lehár Wesoła wdówka (Walentyna), J. Strauss Baron cygański (Arsena), J. Strauss Zemsta nietoperza (Adela), G. Bizet Carmen (Frasquita, Micaela), W.A. Mozart Czarodziejski flet (Papagena), G. Verdi La Traviata (Annina), A. Lloyd Webber Upiór w operze (Carlotta), G. Ph. Telemann Pimpinone (Vespetta), J. Bock Skrzypek na dachu (Hudel), Ch. Williams Korczak (Basia). W marcu 2016 r. zadebiutowała na scenie Opery Krakowskiej, wykonując partię Fiorilli w operze Turek we Włoszech G. Rossiniego, a od grudnia 2016 r. na deskach Opery Krakowskiej można ją również zobaczyć w roli Noriny w spektaklu Don Pasquale G. Donizettiego. W 2019 r. nawiązała współpracę z Teatrem Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu – G. Rossini: Cyrulik sewilski – Rozyna. W 2022 r. zadebiutowała na scenie Polskiej Opery Królewskiej, wykonując partię Governess w operze The turn of the screw B. Brittena. W sierpniu 2023 r. z wielkim sukcesem zadebiutowała w roli Violetty Valéry (La Traviata G. Verdiego) na deskach sceny Opery Krakowskiej. Artystka z wielką chęcią wykonuje również repertuar oratoryjno-kantatowy oraz muzykę barokową.

ADAM SOBIERAJSKI
Tenor. W 2005 r. ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie śpiewu prof. A. Słowakiewicz-Wolańskiej. Solista Opery Krakowskiej oraz Opery Śląskiej w Bytomiu. Jest laureatem IV (2006 r.) i II (2008 r.) nagrody na Konkursie Operetkowym im. I. Borowickiej w Krakowie. W 2008 r. zdobył wyróżnienie i 4 nagrody specjalne (w tym dla Najlepszego Tenora ) na Międzynarodowym Konkursie Operowym im. A. Didura w Bytomiu. Jest również zdobywcą III nagrody na I Europejskim Konkursie Tenorów w Sosnowcu (2009 r.). W 2014 r. występował w muzycznym programie TVP2 SuperSTARcie, reprezentując gatunek muzyczny – opera. Ponadto gościnnie współpracuje z Operą Wrocławską, Operą Nova w Bydgoszczy, Operą i Filharmonią Podlaską, Teatrem Wielkim w Łodzi. Prowadzi również bogatą działalność koncertową, występując w: NOSPR w Katowicach oraz Filharmoniach: Zabrzańska, Śląska, Krakowska, Łódzka, Bydgoska, Płocka, Toruńska, Opolska, Olsztyńska. Jego repertuar obejmuje główne partie operowe, m.in. takie jak: Tamino (Czarodziejski flet), Don Ottavio (Don Giovanni), Ferrando (Così fan tutte), Almaviva (Cyrulik sewilski), Don Narcisio (Turek w Italii), Nemorino (Napój miłosny), Ernesto (Don Pasquale), Leicester (Maria Stuarda), Alfred (La Traviata), Leński (Eugeniusz Oniegin), Rodolfo (Cyganeria), Federico (Don Desiderio) oraz operetkowe jak: Alfred (Zemsta nietoperza), Adam (Ptasznik z Tyrolu), Su-Czong (Kraina uśmiechu), Tassilo (Hrabina Marica), Edwin (Księżniczka czardasza), Barinkay (Baron cygański), Arysteusz Pluton (Orfeusz w piekle). Za swoje artystyczne dokonania dwukrotnie odznaczony nagrodą Ministra Kultury i Sztuki „Zasłużony Działacz Kultury”, a w 2017 r. uhonorowany nagrodą „Laur Knurowa” przyznawaną przez Radę Miasta swojego rodzinnego Knurowa za rozsławianie miasta.

MARIUSZ GODLEWSKI
Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. B. Makala. Jest laureatem konkursów krajowych i zagranicznych, stypendystą wrocławskich władz samorządowych w Dziedzinie Kultury i Sztuki dla Młodych Utalentowanych Wrocławian oraz stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2001-2002 doskonalił swój głos u prof. L. Spitzera w Wiedniu. W 2002 r. zadebiutował w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie partią Peleasa w operze Peleas i Melizanda C. Debussy’ego. Artysta jest stałym gościem wielu scen operowych w kraju i poza granicami Polski. Do swoich ważniejszych sukcesów i wydarzeń artystycznych Mariusz Godlewski zalicza m.in.: udział w prapremierze pieśni Powiało na mnie morze snów K. Pendereckiego realizowanej w Filharmonii Narodowej w Warszawie, zaproszenie przez V. Gergieva i występ pod batutą tego dyrygenta na Festiwalu Białych Nocy w Sankt Petersburgu, udział
w Beijing Music Festival pod dyrekcją K. Pendereckiego, uhonorowanie Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepszy śpiewak” za rolę Scarpia w operze Tosca G. Pucciniego oraz rolę Zurgi w operze Poławiacze pereł G. Bizeta i otrzymanie nominacji do nagrody Radia Wrocław Kultura za światowego formatu wykonanie tytułowej partii w operze Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego. W latach 2019-2022 na zamówienie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina powstały trzy solowe płyty z pieśniami S. Moniuszki, które Mariusz Godlewski nagrał wraz z pianistą R. Kurkiem. Nagrał również płytę z pieśniami F. Chopina z udziałem O. Pasiecznik oraz pianistów – R. Kurka i K. Kennera. W kolekcji płytowej posiada również opery S. Moniuszki: Straszny dwór (Zbigniew), Flis (Jakub), Beata (Henryk Volsey), Halka (Janusz). Artysta otrzymał Nagrodę Samorządu Województwa Mazowieckiego im. Cypriana Kamila Norwida za nagranie drugiego tomu pieśni S. Moniuszki oraz za kreację Podczaszyca w nagraniu Hrabiny tegoż kompozytora. Mariusz Godlewski ma w swoim repertuarze szereg głównych partii operowych,
wykonuje również lirykę wokalną F. Schuberta i J. Brahmsa, a także niemiecką i angielską muzykę barokową. Artysta otrzymał Nagrodę Samorządu Województwa Mazowieckiego im. Cypriana Kamila Norwida za nagranie drugiego tomu pieśni S. Moniuszki oraz za kreację Podczaszyca w nagraniu Hrabiny tegoż kompozytora.